Przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą ponosi wiele bieżących wydatków dnia codziennego. W związku z tym pojawia się pytanie czy część tych opłat można uznać za koszty uzyskania przychodu w ramach działalności gospodarczej oraz jakie przyjąć kryterium wyróżnienia. W poniższym artykule postaramy się rozwiać wszelkie wątpliwości.
Podstawowe kryterium uznania za koszt
Przedsiębiorca, który zastanawia się czy dany wydatek może ująć w rozliczeniu podatkowym w pierwszej kolejności powinien odnieść się do definicji kosztów uzyskania przychodu. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W rezultacie aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:
* wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;
* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
* został właściwie udokumentowany;
* wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy.
W kontekście przedstawionych kryterium to po stronie podatnika leży obowiązek prawidłowego przyporządkowania danego wydatku oraz ewentualne uzasadnienie, że został on poniesiony w celach firmowych, a nie na zaspokojenie osobistych potrzeb. Trzeba jednak podkreślić, że organy podatkowe stoją na stanowisku, ze wydatki na spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby fizycznej nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu.
Karnety sportowe
W pierwszej kolejności zajmijmy się dość powszechnym wydatkiem jakim jest zakup karnetów sportowych. W tym zakresie organy podatkowe sukcesywnie odmawiają podatnikom prawa do ujęcie ich w kosztach podatkowych. Przykładowo Dyrektor IS w Katowicach w interpretacji z 4.07.2014r., nr IBPBI/1/415-467/14/ŚS stwierdził:
„ Wydatki na zakup karnetów na basen i siłownię oraz suplementów diety mają na celu zachowanie (poprawienie) kondycji fizycznej Wnioskodawcy. Wydatki te nie mogą stanowić kosztów podatkowych prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, bowiem mają one stricte osobisty charakter – związane są z utrzymaniem kondycji fizycznej osoby fizycznej. Stanowią spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby. Wydatki na utrzymanie kondycji fizycznej są powszechnie ponoszone przez obywateli (prowadzących i nie działalność gospodarczą). Mają one na celu poprawę jakości życia, samopoczucia i zachowanie zdrowia. Tym samym nie mogą być uznane za koszty podatkowe tej działalności.”
Okulary korekcyjne
Kolejnym wydatkiem, który często jest ponoszony przez programistów jest koszt zakupu okularów lub soczewek korekcyjnych. Niestety również w tym przypadku fiskus bezwzględnie odmawia prawa do kwalifikacji takiego wydatku jako związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dyrektor IS w Bydgoszczy w interpretacji z 21.08.2014r., nr ITPB1/415-599/14/AK:
„ Wydatek na zakup szkieł korekcyjnych ma na celu ochronę Jego zdrowia. Wydatki uwarunkowane stanem zdrowia osoby prowadzącej działalność gospodarczą należą do wydatków o charakterze osobistym. W sytuacji zaistnienia wady wzroku, czy też jej pogłębiania się, osoba fizyczna jest zmuszona do poczynienia zakupu szkieł korekcyjnych niezależnie od tego czy prowadzi działalność gospodarczą, czy też działalności takiej nie prowadzi. Tak więc, bezpośrednim celem, jaki jest związany z ponoszeniem tego rodzaju wydatków, jest ochrona wzroku, a nie osiągnięcie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Pomimo wskazania, iż Wnioskodawca będzie używał szkieł korekcyjnych w pracy, powyższy zakup jest uwarunkowany stanem zdrowia Wnioskodawcy, tzn. wadą wzroku, a więc jest wydatkiem o charakterze osobistym niezależnym od prowadzenia działalności gospodarczej.”
Opieka medyczna
Nierzadkie są również przypadki gdy przedsiębiorca opłaca dostęp do dodatkowej opieki medycznej. Choć działanie to ma na celu zapewnienie dobrego stanu zdrowia to jednak w opinii organów podatkowych nie przekłada się to na związek z działalnością gospodarcza. Jak bowiem możemy przeczytać w interpretacji Dyrektora KIS z 2.06.2017r., nr 0113-KDIPT2.4011.57.2017.1.MM:
„ Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi informatyczne na rzecz przedsiębiorców w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej. W ocenie tutejszego Organu wskazanego wydatku nie można uznać za koszt prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż jest to wydatek o charakterze osobistym, którego poniesienie ma na celu ochronę zdrowia Wnioskodawcy. Zatem wydatek, jaki Wnioskodawca poniósł na opiekę medyczną, nie ma bezpośredniego związku z prowadzoną przez Niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, gdyż celem poniesienia ww. wydatku jest zapewnienie prawidłowego funkcjonowania Jego organizmu. Aby zachować odpowiedni stan zdrowia, osoba fizyczna zmuszona jest do korzystania z usług medycznych i to niezależnie, czy prowadzi działalność gospodarczą, czy też działalności nie prowadzi.”
Polisa na życie
Ostatni wydatek o charakterze osobistym, któremu warto się przyjrzeć, to polisa na życie. Zgodnie z prezentowanym przez organy podatkowe stanowiskiem tutaj także brak jest podstaw do uznania, że wydatek ten jest ponoszony w celach firmowych. W interpretacji Dyrektora IS w Poznaniu z 10.09.2010r., nr ILPB1/415-699/10-5/KŁ czytamy:
„Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawione we wniosku informacje stwierdzić należy, iż wydatki związane z opłaceniem składek na ubezpieczenie na życie osoby prowadzącej działalność gospodarczą mają charakter wydatków osobistych. Zatem ww. wydatki nie mają bezpośredniego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie są wydatkami ponoszonymi w celu powstania lub zwiększenia przychodu oraz zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu. Brak ww. związku przyczynowo-skutkowego wyklucza możliwość zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.”
Programiści rozpoczynający świadczenie usług w ramach własnej działalności gospodarczej stają przed dylematem wyboru właściwej formy opodatkowania. Istotne jest aby już na początku działalności podjąć odpowiednią decyzję, co pozwoli na optymalne rozliczenie z fiskusem. Poniżej przeanalizujemy dostępne formy opodatkowania w zakresie prowadzenia firmy.
Zasady ogólne
Podstawową formą opodatkowania działalności gospodarczej są zasady ogólne. W tym przypadku należy podatek płatny jest w oparciu o skalę podatkową określoną w art. 27 ust. 1 ustawy PIT. Przepis ten przewiduje dwie stawki podatku. Pierwsza w wysokości 18% oraz druga w wysokości 32% w przypadku gdy dochód podatnika w ciągu roku przekroczy 85 528 zł. Dodatkowo podkreślić należy, że podatnicy mogą uwzględnić w swoim rozliczeniu kwotę wolną od podatku (chyba, że roczny dochód przekroczy kwotę 127 000 zł, wówczas kwota wolna od podatku nie będzie przysługiwała).
W sytuacji stosowania zasad ogólnych podatek według opisanych stawek obliczany jest od dochodu. Natomiast dochód stanowi różnicę pomiędzy uzyskanym przychodem z działalności gospodarczej, a poniesionymi kosztami. Jak zatem widać w ramach tej formy opodatkowania podatnik ma prawo do uwzględnienia w rozliczeniu kosztów podatkowych.
Kolejnym plusem wyboru zasad ogólnych jest możliwość odliczania dostępnych ulg podatkowych (m.in. ulga na dziecko, ulga na internet, czy też ulga rehabilitacyjna), jak również prawo do wspólnego rozliczenia podatku razem z małżonkiem lub jako osoba samotnie wychowująca dziecko.
Rocznego rozliczenia podatku dokonuje się na formularzu PIT-36, który jest składany do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Dochody uzyskane w ramach działalności gospodarczej podatnik łączy z ewentualnymi dochodami z innych źródeł (z umowy o pracę, czy umowy zlecenia). Od tak ustalonej sumy dochodów oblicza się podatek zgodnie z przedstawioną skalą podatkową.
W konsekwencji opodatkowanie działalności gospodarczej na zasadach ogólnych może okazać się korzystne w przypadku gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodu, ma prawo do uwzględnienia ulg podatkowych oraz rozlicza się wspólnie z małżonkiem (lub jako osoba samotnie wychowująca dziecko). Zdecydowanym minusem zasad ogólnych jest natomiast wzrost stawki podatkowej aż do 32% w przypadku przekroczenia rocznego dochodu na poziomie 85 528 zł.
Podatek liniowy
Kolejną dostępną dla przedsiębiorców formą opodatkowania jest podatek liniowy. Wybór tej formy możliwy jest już w momencie zakładania firmy, przy czym pisemnie oświadczenie w tej sprawie należy złożyć do właściwego urzędu skarbowego nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze podatku liniowego można złożyć również poprzez formularz CEIDG-1.
Programiści zakładający własną działalność gospodarczą często zastanawiają się czy w zakresie świadczonych usług mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. W dzisiejszym artykule postaramy się rozwiać wszelkie wątpliwości i wyjaśnić kiedy takie zwolnienie przysługuje oraz jakie czynności obejmuje swoim zakresem.
Zwolnienie z VAT ze względu na wielkość obrotu
Co do zasady wykonywanie działalności gospodarczej stanowi podstawę do naliczania podatku VAT od każdej świadczonej usługi. Ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje jednak zwolnienie od podatku w przypadku gdy wartość sprzedanych usług nie przekroczy ustalonego limitu. Zgodnie bowiem z treścią art. 113 ust. 1 ustawy VAT zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł.
W przypadku podatników rozpoczynających działalność w trakcie roku zastosowanie znajdzie art. 113 ust. 9 ustawy VAT, który stanowi, że zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego działalność w trakcie roku podatkowego jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym kwoty 200 000 zł.
Przykład
Podatnik założył firmę w dniu 8 sierpnia 2018 r. Oznacza to, że do końca roku kalendarzowego będzie prowadził działalność jeszcze przez 146 dni. Zatem wartość limitu, którego nie może przekroczyć aby nie utracić prawa do zwolnienia wynosi 82 022,47 zł (200 000 x 146/365).
Opisane zwolnienie z VAT niesie za sobą wiele korzyści dla przedsiębiorców. Podatnicy nie muszą bowiem rejestrować się dla celu podatku VAT (mogą jedynie dobrowolnie złożyć formularz VAT-R), nie mają obowiązku prowadzenia pełnej ewidencji w zakresie podatku (obowiązuje ich jedynie uproszczona ewidencja obrotu), jak również nie składają comiesięcznych/kwartalnych deklaracji VAT. Dodatkowo podatnicy zwolnieni z VAT nie muszą wystawiać faktur, ponieważ przepis obliguje ich do tego wyłącznie na żądanie nabywcy usługi.
Ograniczenia w korzystaniu ze zwolnienia z VAT
Należy mieć na uwadze, że nie każdy podatnik może z opisanego zwolnienia skorzystać. Ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje bowiem pewne kategorie czynności, które wykluczają stosowanie zwolnienia. Zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b) ustawy VAT zwolnienie nie przysługuje w przypadku świadczenia usług w zakresie doradztwa.
Podmioty z branży IT często przy zakładaniu działalności gospodarczej wybierają PKD 62.02.Z „Działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki”. Czy w kontekście przedstawionych przepisów taki wybór automatycznie pozbawia prawa do zwolnienia?
Niestety ale trudno udzielić jednoznacznej odpowiedzi na tak postawione pytanie. Po pierwsze żaden przepis ustawy nie wyjaśnia co należy rozumieć poprzez usługi doradcze. W tym zakresie można sięgnąć jedynie do dostępnych interpretacji. Na przykład Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w piśmie z dnia 20.01.2015r., nr IBPP1/443-1128/14/AW wskazał, że: że „Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.” Z kolei WSA w Łodzi w wyroku z dnia 04.04.2013 r. I SA/Łd 183/13 podał, że: „przez doradztwo rozumie się udzielanie fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych czy finansowych. Doradca to ten co udziela fachowych zaleceń czy porad, wskazówek”.
Jak zatem powyższe odnieść do sytuacji programisty? Otóż samo programowanie nie wyklucza zastosowania zwolnienia. Jeżeli jednak w zakres usług wchodzi udzielanie fachowych zaleceń czy też porad z zakresu IT to w konsekwencji podatnik nie ma prawa do skorzystania ze zwolnienia od VAT.
Co ciekawe sam wybór PKD 62.02.Z nie powoduje utraty zwolnienia ze względu na wielkość sprzedaży. Ustawa nie wyłącza prawa do zwolnienia na skutek wpisania w zakres działalności PKD związanego z doradztwem. W rezultacie nawet jeżeli programista w momencie zakładania działalności wybrał PKD 62.02.Z, jednak faktycznie nie świadczy usług związanych z doradztwem to nadal zachowuje uprawnienie do stosowania zwolnienia podmiotowego.
Stanowisko to potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 23.04.2012r., nr IBPP1/443-58/12/MS, gdzie czytamy:
„W świetle powyższego, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, jeżeli Wnioskodawca rzeczywiście nie wykonywał i nie wykonuje żadnych czynności, których istotą jest jakiegokolwiek rodzaju doradztwo (np. w zakresie informatyki), wówczas w sprawie nie będzie mieć zastosowania wyłączenie ze zwolnienia podmiotowego, określone w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT w powiązaniu z poz. 12 załącznika do obowiązującego obecnie rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług jak i z poz. 13 obowiązującego uprzednio rozporządzenia w tym zakresie.„
Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że samo dokonanie zapisu w zaświadczeniu o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej PKD 62.02.Z przy jednoczesnym nie świadczeniu tych usług nie pozbawia Wnioskodawcy prawa do skorzystania ze zwolnienia w zakresie podatku od towarów i usług jeśli spełnia wymogi określone w art. 113 pkt 1 ustawy o VAT należało uznać za prawidłowe.”
Marcin Sądej
Ulga na start czyli o co w tym wszystkim chodzi
Konstytucja dla biznesu wprowadziła ulgę dotycząca zwolnienia ze składek społecznych dla nowych przedsiębiorców, lub otwierających działalność gospodarczą po długiej przerwie. Długa przerwa to okres 60 miesięcy kalendarzowych przed ponownym otwarciem działalności. Drugim warunkiem do możliwości korzystania z ulgi na start jest: nie wykonują działalności na rzecz byłego pracodawcy, na rzecz którego przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej w bieżącym lub w poprzednim roku kalendarzowym wykonywali w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy czynności wchodzące w zakres wykonywanej działalności gospodarczej.
Przykład 1
Pani Kasia prowadziła działalność gospodarczą od 01.01.2000-31.12.2007. Postanowiła otworzyć działalność od 01.07.2018. Ma prawo do ulgi na start ponieważ od 01.01.2008-30.06.2018 to okres dłuższy niż 60 miesięcy.
Przykład 2
Pani Ania prowadziła działalność gospodarczą od 01.01.2000-30.06.2013. Postanowiła otworzyć działalność od 01.07.2018. Ma prawi do ulgi na start ponieważ od 01.07.2013-30.06.2018 jest dokładnie 60 miesięcy (5 lat)
Przykład 3
Pan Jan prowadził działalność gospodarczą od 01.01.2000-01.07.2013. Pierwszy lipca 2013 był ostatnim dniem działalności. Jeżeli rozpocznie nową działalność gospodarczą od 01.07.2018 nie będzie mógł skorzystać z ulgi na start. Nie będzie także miał prawa jeżeli zdecyduje się na otwarcie firmy w lipcu 2018. Okres przerwy liczy się w pełnych miesiącach kalendarzowych począwszy od miesiąca sierpnia 2013. Pan Jan aby skorzystać z ulgi musi otworzyć nową działalność najwcześniej w dniu 01.08.2018
Jak liczymy okres 6 miesięcy?
Ulga na start może trwać maksymalnie 6 miesięcy kalendarzowych. Zgodnie z wyjaśnieniami ZUS liczy się 6 pełnych miesięcy oraz w przypadku otwarcia działalności w trakcie miesiąca także ten pierwszy niepełny miesiąc.
Przykład 4
Pani Kasia rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej w dniu 01.07.2018. Będzie korzystać z ulgi na start przez 6 pełnych miesięcy tj. od 01.07.2018-31.12.2018. Od stycznia 2019 Pani Kasia będzie już podlegać pod preferencyjne składki ZUS.
Przykład 5
Pani Ania rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej w dniu 02.07.2018. Będzie korzystać z ulgi na start przez 6 pełnych miesięcy kalendarzowych tj. od 02.07.2018 (lipiec jest niepełny)-31.01.2019.
Przykład 6
Pan Jan rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w dniu 31.07.2018. Będzie korzystać z ulgi na start przez okres 31.07.2018-31.01.2019.
Zawieszenie w trakcie ulgi na start
Jeżeli w trakcie okresu ulgi na start zawiesisz działalność gospodarczą, okres zawieszenie w żaden sposób nie zawiesza biegu trwania ulgi na start.
Przykład 7
Pani Kasia otworzyła swoją pierwszą firmę w dniu 01.07.2018. Okres ulgi na start będzie trwał maksymalnie do 31.12.2018. Działalność została zawieszona od 01.11.2018-31.12.2018. Po wznowieniu działalności od 1 stycznia 2019 nie będzie mogła podlegać tylko pod ubezpieczenie zdrowotne. Pomimo, że tylko przez 4 miesiące „korzystała” z ulgi na start to okres 6 pełnych miesięcy bez względu na okoliczności skończył się 31 grudnia 2018.
Czy ulga na start to ZUS oznacza, że nie płace do ZUS przez pół roku żadnych składek?
Niestety ulga na start to tylko ulga na składki społeczne. Za każdy miesiąc musisz opłacić pełną składkę zdrowotną. W 2018 roku to 319,94.
Przykład 8
Pani Kasia otworzyła działalność gospodarczą w dniu 01.07.2018. Przez okres 6 miesięcy będzie opłacać składkę zdrowotną. Za lipiec zapłaci 319,94. Tyle samo za sierpień itd aż do końca okresu ulgi na start.
Przykład 9
Pani Ania otworzyła działalność gospodarczą w dniu 31.07.2018. Okres ulgi na start będzie trwał od 31.07.2018-31.01.2019. Za każdy miesiąc zapłaci pełną składkę zdrowotną. Ponieważ to składka niepodzielna to za lipiec zapłaci tyle samo ile Pani Kasia tj. 319,94zł.
Co po okresie ulgi na start?
Po okresie ulgi na start osoba prowadząca działalność gospodarczą będzie podlegać pod preferencyjny ZUS. Preferencyjny ZUS będzie obowiązywał przez pełne 24 miesiące. Z uwagi na „ulgę na start” nie jest możliwe jak kiedyś korzystanie przez prawie 25 miesięcy z preferencyjnego ZUS. Przez wprowadzeniem ulgi na start jeżeli ktoś rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej np. 02.01.2016 to miał prawo do korzystania z preferencyjnego ZUSu przez okres 24 pełnym miesięcy kalendarzowych i pierwszego niepełnego. Mógł korzystać z ulgi w okresie od 02.01.2016-31.01.2018. Po uldze na start okres preferencyjnego ZUSu zawsze rozpoczyna się w pierwszym dniu miesiąca więc zawsze to będzie tylko 24 miesiące.
PREZENTY, UPOMINKI DLA KONTRAHENTÓW
W okresie świątecznym przedsiębiorcy często zadają sobie pytanie, czy mogą kupić i podarować prezenty świąteczne swoim kontrahentom, a faktury wrzucić w koszty działalności. Oczywiście oprócz świąt, zdarza się, że chcą promować swoją firmę poprzez wręczanie drobnych upominków. Niestety nie zawsze wręczenie takiego prezentu, upominku może być traktowane jako reklama przedsiębiorcy. To właśnie prawidłowe rozróżnienie charakteru przekazywanych nieodpłatnie prezentów i upominków oraz innych świadczeń będzie wpływało na możliwość zaliczenia takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów podatnika. Na początku warto jednak zapoznać się z pojęciami reprezentacji i reklamy, aby zrozumieć problem wręczanych upominków.
POJĘCIE REPREZENTACJI I REKLAMY
Według ustawy o podatku dochodowym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z kilkoma wyjątkami wymienionymi w ustawie. Kosztami uzyskania są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło przychody także w przyszłości. W wymienionych w ustawie wyjątkach można znaleźć jednak, że kosztami uzyskania przychodów nie są koszty poniesione na reprezentację, w szczególności na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Oznacza to, że o tym, czy dany wydatek jest kosztem uzyskania przychodu, decyduje cel poniesionego wydatku, czy jest on wydatkiem przeznaczonym na reklamę podatnika, czy też jest on wydatkiem przeznaczonym na jego reprezentację. Ustawodawca przyjął, że reklama w całości może stanowić koszt uzyskania przychodów pod warunkiem spełniania określonych przesłanek, zaś wydatki reprezentacyjne, nie mogą być na gruncie podatku dochodowego traktowane jako koszt podatkowy. Niestety ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyjaśnia dokładnie pojęcia reklamy, ani też reprezentacji, dlatego też definicji tych należy szukać w innych źródłach. Na gruncie języka polskiego słowo reprezentacja określana jest jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną. W odniesieniu do prowadzonej działalności gospodarczej można więc przyjąć, że reprezentacja wiąże się z okazałością firmy, w celu wywołania dobrego wrażenia. W tym wypadku działanie podatnika ma na celu stworzenie właściwego wizerunku swojego oraz swojej firmy, dzięki czemu zachęci kontrahentów do nabywania przez nich swoich towarów lub usług. Reprezentowanie wywołujące korzystne postrzeganie przedsiębiorcy przez podmioty zewnętrzne może polegać na odpowiednim ubiorze, wystroju firmy, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów, ale także wręczaniu kontrahentom różnego rodzaju upominków. Z kolei reklama postrzegana jest jako działanie mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach lub usługach w celu zachęcenia ich do nabycia towarów i usług od tego właśnie, a nie innego podmiotu gospodarczego. Reklama musi zawierać elementy wartościujące towar, usługę, zachęcające do kupna. Za reklamę należy uznać wszystko, co zawiera informacje, które są niezbędne do zawarcia umowy z tym przedsiębiorcą. Pojęcie reklamy powinno być rozumiane szeroko, bowiem reklama może dotyczyć nie tylko sprzedawanych towarów i usług, ale także może polegać na promowaniu całej firmy. Głównym więc kryterium, które decyduje o tym czy wręczany kontrahentowi upominek będzie mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów jest cel jakiemu służy ten upominek oraz jego wartość. Jeśli wręczany prezent będzie służył celom reklamy, można go zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Jeśli z kolei wydatek na prezent będzie miał na celu poprawę wizerunku firmy, a tym samym cel reprezentacyjny, nie można go zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.
PREZENTY, UPOMINKI Z LOGO PODATNIKA
Rozpowszechnianie logo firmy przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu to nic innego jak reklama. Wydatki poniesione więc przez podatnika na reklamę, a także na upominki reklamowe zawierające logo firmy uznawane są za koszty związane z uzyskiwanymi przychodami. Gadżety reklamowe z logo firmy takie jak kubki, długopisy, podkładki pod mysz, kalendarze, pendrive zaliczane są więc do kosztów działalności. Należy jednak zaznaczyć, że wymienione upominki nie mogą należeć do drogich prezentów, bowiem wtedy nawet gdy są opatrzone logo podatnika, w ocenie organów podatkowych mogą nosić znamiona reprezentacji, która jak już wiadomo nie może być zaliczona do kosztów. Logo firmy powinno być również w widocznym miejscu upominku, bowiem gdy jest umieszczane w sposób dyskretny, nie rzucający się w oczy może być uznane za stworzenie lepszego wizerunku podatnika. Za prezenty reklamowe uważa się więc takie upominki, których wartość jest niewysoka i są one rozdawane masowo oraz opatrzone są w sposób trwały i widoczny w logo firmy wręczającej upominek. Wydatki na tego rodzaju prezenty mogą stanowić koszt podatkowy.
PREZENTY, UPOMINKI BEZ LOGO PODATNIKA
Przekazywane przez podatnika prezenty w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą nie zawsze mają logo firmy. Podatnik może przekazywać np. drogie pióra, bilety na koncerty, czy do teatru itp. Prezenty te zazwyczaj też trafiają do największych i strategicznych klientów, z którymi podatnik już współpracuje. Tego typu wydatki i zachowanie podatnika ma na celu stworzenie dobrego wizerunku swojej firmy oraz ułatwienie zawarcia kolejnej umowy bądź kontraktu. Takiego typu działania mają cel reprezentacyjny, a więc nie mogą być zaliczane w koszty uzyskania przychodów działalności. Reasumując, wydatki na upominki bez logo firmy przekazywane wyselekcjonowanym klientom w sytuacjach ściśle związanych z realizowanymi zadaniami biznesowymi, np. podpisanie umowy, ustalenie warunków współpracy, jako koszty reprezentacji nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów.
PREZENTY, UPOMINKI ŚWIĄTECZNE
W okresie świątecznym najczęściej pojawia się problem, czy rozdawane prezenty i upominki mogą zostać zaliczone w koszty podatnika. W tym przypadku również należy wziąć pod uwagę, czy prezenty te mają znamiona reklamy, czy też reprezentacji. Oczywiście charakter reklamowy mogą mieć upominki rozdawane z okazji świąt, jeśli opatrzone są logo firmy. Powinny być też niewielkiej wartości. Czyli wydatki na kartki świąteczne, wymienione już kubki, smycze, koszulki, latarki zawierające logo firmy i rozdawane w okresie świątecznym mogą trafiać w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Jednak wręczanie drogich prezentów wyselekcjonowanym podatnikom, będą zaliczane do wydatków reprezentacyjnych. Przykładami takich wydatków są przede wszystkim kosze świąteczne ze słodyczami lub innymi rzeczami o łącznie dużej wartości. Tego typu prezenty nie będą mogły zostać zaliczone w koszty działalności.
PREZENTY, UPOMINKI W POSTACI ALKOHOLU
W ustawie o podatku dochodowym wyraźnie zaznaczone są wydatki na alkohol jako te, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Podatnik więc nie będzie mógł zaliczyć faktur na te wydatki w ciężar kosztów. Nawet jeśli przekazany kontrahentowi alkohol będzie w opakowaniu z logo swojego przedsiębiorstwa to wydatki te nie będą kosztami podatkowymi. PREZENTY, UPOMINKI A UJĘCIE PODATKOWE. Przekazywane podatnikowi prezenty mogą stanowić przychód podlegający opodatkowaniu. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że przychodem podatnika są nie tylko świadczenia pieniężne, ale również otrzymane, albo pozostawione w dyspozycji podatnika świadczenia otrzymane w naturze lub inne nieodpłatne świadczenia. Oczywiście od każdej reguły są wyjątki i tak w tym wypadku istnieją sytuacje, które pozwalają na uniknięcie opodatkowania. Wyjątkiem są przede wszystkim prezenty o małej wartości, jednak wręczane osobom fizycznym, które nie pozostają w stosunku pracy lub stosunku cywilnoprawnym z obdarowującym. Zgodnie z przepisami o podatku dochodowym prezent nie może być droższy niż 200 zł i nie może mieć charakteru wystawnego, ani reprezentatywnego. Limit 200 zł to jednorazowa wartość świadczeń otrzymanych przez świadczeniobiorcę w ramach jednej akcji związanej z promocją i reklamą świadczeniodawcy. Nie ma więc przeszkód, by stosować zwolnienie do wartości nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez te same osoby od tych samych świadczeniodawców, ale w ramach odrębnie prowadzonych akcji promocyjno-reklamowych, które łącznie przekraczają ten limit.
Prezenty dla klientów – osób fizycznych przekraczające jednorazowo wartość 200 zł zobowiązują firmę (świadczeniodawcę) do sporządzenia deklaracji PIT-8C i przekazania do końca lutego następnego roku podatkowego, podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu. Jeśli jednak prezent został przekazany innemu przedsiębiorcy, to właśnie obdarowany powinien rozliczyć się z fiskusem. Przekazujący upominek jest zobligowany do dopełnienia obowiązku informacyjnego – za pomocą deklaracji PIT-8AR.
Inaczej trochę wygląda sytuacja w przypadku podatku od towaru i usług. Nieodpłatne przekazanie towarów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT tylko wówczas, gdy podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów. Z tym, że prawo to nie przesądza ostatecznie o konieczności opodatkowania tej czynności podatkiem VAT. Ustawodawca tak jak i w przypadku podatku dochodowego wyłączył z opodatkowania przekazane kontrahentom prezenty o małej wartości, jeśli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Limity w przypadku podatku VAT wyglądają trochę inaczej niż w podatku dochodowym. Prezenty o małej wartości przekazywane jednej osobie to:
Warto zaznaczyć, że w przypadku ustawy o VAT nie na znaczenia komu przekazywany jest prezent o małej wartości. Mówiąc inaczej nie ma znaczenia jego status prawny, czy jest to osoba fizyczna, czy też spółka lub fundacja. Co więcej w/w limit nie ma charakteru jednostkowego w tym sensie, że jego przekroczenie powoduje konieczność opodatkowania nieodpłatnej dostawy tego towaru, którym przekraczana jest wartość 100 zł (towary przekazane wcześniej, których łączna wartość w danym roku wręczone jednej osobie nie przekroczyła tego limitu pozostają prezentami małej wartości). Limit 10 zł dotyczy jednak ceny pojedynczego prezentu, a nie jak ma to miejsce w przypadku obowiązku prowadzenia ewidencji sumy prezentów w ciągu roku do kwoty 100 zł. W przypadku, w którym w ciągu roku podatkowego prezenty dawane jednej osobie przekroczą kwotę 100 zł netto, należy odprowadzić podatek VAT od wartości powyżej tych 100 zł netto.
Zdaniem organów podatkowych, nie podlega opodatkowaniu również nieodpłatne przekazanie drukowanych materiałów promocyjnych (reklamowych), jeśli nie przedstawiają wartości użytkowej dla „obdarowanego” (np. gazetki z bieżącą ofertą sprzedawcy, które służą jedynie zapoznaniu się przez potencjalnego nabywcę towaru z asortymentem oferowanym do sprzedaży). Jeśli jednak przedmiotem nieodpłatnej dostawy będzie długopis, kalendarz, notes, parasol czy T-shirt z nadrukiem reklamowym to należy przyjąć, że taki towar dla nabywcy będzie miał już wartość użytkową.
W przypadku nieodpłatnego przekazania towarów na cele nie związane z działalnością gospodarczą będą one podlegały opodatkowaniu, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
Jeśli jednak podatnik będzie w stanie wykazać związek nieodpłatnego przekazania towarów z działalnością gospodarczą (np. reklama przedsiębiorcy, promocja produktu, itp.), to nie musi naliczać podatku VAT od towarów, których jednostkowa cena nabycia (koszt wytworzenia) nie przekracza 10 zł, niezależnie od tego komu i w jakiej ilości je przekaże.
Jeśli podatnik nie jest w stanie udowodnić, że przekazywane nieodpłatnie towary miały związek z jego działalnością gospodarczą – to musi tę czynność opodatkować podatkiem VAT.
Import usług
Kupowane usługi z zagranicy zazwyczaj określane są jako import usług. Jednak czym tak właściwie jest import usług?
Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, import usług polega na świadczeniu usług, z tytułu których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust.1 pkt 4. Usługodawca to natomiast podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.
Mimo iż w podstawowej definicji nie ma informacji na temat miejsca wykonania usługi, to jednak w imporcie usług ma ono kluczowe znaczenie. Bowiem zgodnie z zasadą terytorialności opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług, ale tylko wtedy, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, tj. terytorium Polski. Ogólną zasadę miejsca świadczenia usług (czyli miejsca ich opodatkowania) reguluje art. 28b ustawy o VAT.
Ustawa o VAT wyróżnia szereg przypadków, dla których miejsce świadczenia usług, a tym samym ich opodatkowania, ustala się w sposób szczególny, czyli inny niż w art. 28b Wymienione są one w art. 28d-n i są to:
usługi pośrednictwa (art. 28d) – miejsce, w którym dokonywana jest podstawowa transakcja
usługi związane z nieruchomościami (art. 28e) – miejsce położenia nieruchomości
usługi transportu pasażerów (art. 28f) – miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości
usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne na rzecz podatnika (art. 28g) – miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają
usługi pomocnicze do usług transportowych oraz usługi na ruchomym majątku rzeczowym (art. 28h) – miejsce, w którym usługi są faktycznie wykonywane
usługi restauracyjne i cateringowe (art. 28i) – miejsce, w którym usługi są faktycznie wykonywane. Wyjątek: Jjżeli usługi restauracyjne i cateringowe są faktycznie wykonywane na pokładach statków, statków powietrznych lub pociągów podczas części transportu pasażerów wykonanej na terytorium Unii Europejskiej, miejscem świadczenia usług jest miejsce rozpoczęcia transportu pasażerów
usługi krótkoterminowego wynajmu środków transportu (art. 28j) – miejsce, w którym te środki transportu są faktycznie oddawane do dyspozycji usługobiorcy
usługi telekomunikacyjne, usługi nadawcze i usługi elektroniczne na rzecz osób prywatnych (art. 28k) – miejsce, w którym podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu
Aby zakup usługi mógł zostać uznany więc za import usług, niezbędne jest spełnienie kilku warunków:
-miejscem świadczenia stosownie do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług lub rozporządzenia jest terytorium Polski;
-usługodawcą musi być podatnik mający siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium Polski, niezależnie od tego, czy na terenie Wspólnoty, czy też poza jej terytorium;
-usługobiorcą jest osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna mająca siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu na terytorium Polski, zobowiązana do rozliczania w polskim urzędzie skarbowym;
-usługodawca nie rozliczył w Polsce podatku należnego z tytułu wykonanej usługi na rzecz usługobiorcy (z Polski).
DOSTAWCA USŁUGI WYSTAWIA FAKTURĘ BEZ PODATKU VAT
Faktura sprzedaży sporządzona przez przedsiębiorcę zagranicznego dostarczającego usługę wystawiona jest na kwotę netto (ze stawką VAT np), zgodną z przepisami kraju, w którym ma siedzibę, w języku obcym i w obcej walucie. Dodatkowo, przedsiębiorcy unijni powinni zaznaczyć na fakturze, że VAT rozlicza nabywca (reverse cherge), a także oznaczyć NIP UE zarówno od nabywcy jak i dostawcy. Oczywiście nie ma potrzeby tłumaczyć faktury zagranicznej na język polski.
UWAGA ! DOKONUJĄC TRANSAKCJI Z KONTRAHENTAMI Z KRAJÓW WSPÓLNOTY NALEŻY PAMIĘTAĆ O REJESTRACJI DO VAT-UE!
Rejestracji dokonuje się na formularzu VAT-R. Po spełnieniu wymagań przedsiębiorca otrzyma NIP europejski, czyli swój NIP poprzedzony prefiksem właściwym dla danego kraju – w przypadku Polski PL. Obowiązek rejestracji dla celów transakcji unijnych mają nie tylko czynni podatnicy VAT, lecz także podatnicy zwolnieni z podatku.
PRZEDSIĘBIORCA KRAJOWY ROZLICZA PODATEK VAT NALEŻNY
Po stronie nabywcy ciąży obowiązek rozliczenia podatku VAT należnego, może on jednak odliczyć od tej faktury również podatek VAT naliczony, w związku z czym import usług określany jest jako neutralny podatkowo. Import usług zawsze opodatkowany jest stawką VAT właściwą dla importowanej usługi w Polsce.
Często rozliczenie importu usług odbywa się poprzez wystawienie przez nabywcę faktury wewnętrznej. Faktura wewnętrzna służy zarówno do rozliczenia podatku należnego, jak i naliczonego, w związku z czym ujmuje się ją zarówno w rejestrze VAT sprzedaży, jak i zakupów. Jest to faktura służąca wyłącznie do rozliczenia podatku VAT przez podatnika.
IMPORT USŁUG W PODATKU DOCHODOWYM
Jeżeli wydatek na import usług spełnia warunki kosztu uzyskania przychodu (m.in. został poniesiony w celu uzyskania przychodu), to można zakwalifikować go do kosztów w KPiR. Do tego celu wykorzystuje się fakturę wystawioną przez kontrahenta zagranicznego. Aby zaksięgować taki koszt, kwotę w walucie obcej przelicza się na złotówki według kursu NBP ogłoszonego w ostatnim dniu roboczym przed datą poniesienia kosztu (wystawienia faktury).
IMPORT USŁUG W PODATKU OD TOWARÓW I USŁUG
Moment podatkowy w podatku VAT powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Jeżeli natomiast przedsiębiorca otrzymał całość lub część zapłaty przed dokonaniem dostawy/wykonaniem usługi, obowiązek ten powstanie z chwilą ich otrzymania. Do przeliczenia importu usług należy zastosować kurs z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego, czyli generalnie z dnia poprzedzającego dzień wykonania usługi lub dokonania zapłaty. Data wystawienia faktury przez kontrahenta zagranicznego czy data wystawienia faktury wewnętrznej przez usługobiorcę nie ma więc znaczenia.
Przykład 1
Kontrahent otrzymał fakturę z Niemiec za usługę wykonaną 27 września 2017 roku. Dla celów VAT kwotę VAT należnego stanowiącego jednocześnie VAT naliczony ustalono przy zastosowaniu średniego kursu NBP z dnia 26 września 2017 roku (ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego) i ujęto w rozliczeniu VAT za wrzesień 2017.
Przykład 2
Kontrahent otrzymał fakturę z Wielkiej Brytanii za usługę wykonaną 1 października 2017 roku. Faktura została opłacona 29 września 2017 roku. Dla celów VAT kwotę VAT należnego stanowiącego jednocześnie VAT naliczony ustalono przy zastosowaniu średniego kursu NBP z dnia 28 września 2017 roku (ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego) i ujęto w rozliczeniu VAT za wrzesień 2017.
PODATNIK ZWOLNIONY Z VAT RÓWNIEŻ MUSI NALICZYĆ ORAZ ODPROWADZIĆ VAT OD ZAKUPIONEGO IMPORTU USŁUG
Czynni podatnicy VAT zobowiązani są do rozliczenia zakupionego importu usług w deklaracjach VAT-7 lub VAT-7K, w zależności od tego w jaki sposób się rozliczają. Jak mają rozliczyć się podatnicy, którzy są zwolnieni z VAT? Podatnicy tacy powinni rozliczyć się z Urzędem Skarbowym za pomocą deklaracji VAT-9M, która jak pozostałe deklaracje powinna zostać złożona do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pojawił się obowiązek podatkowy wynikający z zakupionej usługi. Do tego dnia podatnik powinien również wpłacić należny podatek VAT wynikający z tej deklaracji. Niestety podatnicy VAT niebędący czynnymi podatnikami VAT nie mają możliwości obniżenia podatku VAT należnego, dlatego też cały naliczony podatek muszą wpłacać do Urzędu. W przypadku osób rozliczających się w oparciu o KPiR zapłacony podatek stanowi koszt uzyskania przychodu w dacie zapłaty. Jest to jedyny przypadek kiedy VAT może stanowić koszt firmowy. W przypadku, w którym osoby niebędące czynnym podatnikiem VAT w danym miesiącu zakupią oprócz usługi również towar od kontrahenta zagranicznego (wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów – WNT) powinny wykazać to na deklaracji VAT-8. Warto zaznaczyć, że zakup importu usług nie wymaga składania do Urzędu informacji podsumowującej VAT-UE.
ZAKUPIONA USŁUGA OPODATKOWANA ZAGRANICĄ
Czasem zdarzają się przypadki, kiedy kontrahenci zagraniczni naliczają zgodnie z obowiązującymi ich przepisami swoją stawkę VAT, bo np. uznają nabywcę jako osobę prywatną. Jeśli zakupiona usługa, spełnia wyżej wymienione warunki i jest importem usług, który powinien zostać opodatkowany w kraju, należy zwrócić uwagę sprzedawcy iż powinien on skorygować fakturę. W innym wypadku, jeśli faktura nie zostanie zmieniona podatnik w Polsce zostanie zobligowany do naliczenia stawki VAT od kwoty brutto faktury.
IMPORT USŁUG CIĄGŁYCH
Zdarza się, że zakupione usługi od kontrahenta zagranicznego mają charakter ciągły, trwają dłużej niż jeden dzień – miesiąc, kwartał, rok. W takim wypadku należy zorientować się, czy usługa przyjmowana jest częściowo, a dla każdej tej części określono zapłatę, czy też nie tj. nie da określić się jej poszczególnych części.
Jeżeli usługa przyjmowana jest częściowo i dla każdej części określono zapłatę, usługę uznaje się za wykonaną, a to znaczy, że od tej części powstaje obowiązek podatkowy.
Usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.
Jeśli przed wykonaniem usługi nabywca uiszcza zaliczkę (przedpłatę, ratę, itp.) – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej uiszczenia.
Przykład 3
W lutym br. kontrahent otrzymał od kontrahenta z Czech fakturę za usługę ciągłą wystawioną 30 stycznia 2017 roku. Wykonywane usługi są w okresie od 01 stycznia 2017 roku do 30 czerwca 2017 roku. Termin płatności przypadł na 14 lutego 2017 roku, jednak płatność została wykonana dopiero po wykonaniu usługi tj. 10 lipca 2017 roku. Obowiązek podatkowy powstał więc w momencie zakończenia usługi tj. 30 czerwca 2017. Kurs jaki należy przyjąć do rozliczenia podatku VAT przypada na 29 czerwca 2017 roku (ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego). W przypadku tym bowiem nie mamy wskazanych okresów wykonywanych usług i poszczególnych terminów płatności. Pomimo obowiązku zapłaty do 14 lutego, płatność ta również nie nastąpiła, więc nie można przyjąć wcześniejszego okresu do rozliczenia obowiązku podatkowego.
Przykład 4
W styczniu br. Kontrahent otrzymał od kontrahenta Włoskiego fakturę wystawioną 30 listopada 2016 roku za usługę ciągłą. Okres wykonywanych usług obejmuje od listopada 2016 do października 2017 roku. Termin płatności przypadł na 31 grudnia 2016 roku, jednak płatność została dokonana 15 stycznia 2017 roku. Obowiązek podatkowy powstał więc w terminie płatności tj. 15 stycznia 2017 roku. Kurs jaki powinien zostać przyjęty do rozliczenia podatku VAT przypada na 13 stycznia 2017 roku (ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego). Usługa opisana w przykładzie świadczona jest przez okres 12 miesięcy, czyli przez okres nieprzekraczający roku. Jest to usługa ciągła, która zostanie wykonana dopiero w październiku 2017 roku, jednakże płatność została wykonana przed zakończeniem usługi, stąd też obowiązek podatkowy wynika z terminu płatności.
Przykład 5
Kontrahent otrzymuje fakturę z firmy Adobe, za roczny dostęp do oprogramowania Adobe Reader DC. Rok usługi liczony jest od 20 marca 2017 roku do 19 marca 2018 roku. Każdego miesiąca wystawiana jest faktura z datą 20 dnia miesiąca po zakończeniu miesięcznej usługi. Płatność ściągana jest automatycznie z konta i księgowana zazwyczaj po 2-3 dniach od daty wystawienia faktury. Jest to usługa ciągła rozliczana cyklicznie, dla każdego okresu jest określona część płatności. Obowiązek podatkowy powstaje na koniec każdego okresu rozliczeniowego tj. 19 każdego miesiąca. Kurs jaki powinien zostać przyjęty przypada na dzień roboczy poprzedzający dzień 19 każdego miesiąca.
Likwidacja działalności gospodarczej krok po kroku
Przedsiębiorcy, zamierzający zlikwidować działalność gospodarczą muszę zgodnie z przepisami prawa dokonać wielu czynności i co ważne muszą zachować odpowiednie terminy. W naszym poradniku dowiesz się konkretnie co trzeba zrobić, kiedy oraz masz możliwość pobrania niezbędnych dokumentów.
1. SPIS Z NATURY TOWARÓW HANDLOWYCH I MATERIAŁÓW (druk do pobrania)
Standardowy spis z natury towarów handlowych, których nie sprzedaliśmy. Ma to bezpośredni wpływ na ustalenie dochodu za okres 01.01 – dzień likwidacji działalności. W naszym przykładzie spis obejmuje towary i materiały na dzień 30.09.
2. ZGŁOSZENIE ZAMKNIĘCIA DZIAŁALNOŚCI W CEIDG (link do strony CEIDG)
Zgłoszenie należy sporządzić najpóźniej w ostatnim dniu prowadzenia działalności gospodarczej. Podany we wniosku dzień jest ostatnim dniem prowadzenia działalności. Np. z końcem września chcemy zakończyć działalność – wpisujemy 30.09 i dzień 01.10 będzie pierwszym dniem bez działalności. Przy okazji składania wniosku o likwidację działalności gospodarczej robimy zmiany: wykreślamy biuro rachunkowe, usuwany pełnomocnictwo itd.
3. WYREJESTROWANIE Z ZUS
Wykreślenie naszej firmy z ZUS ZWPA zostanie przeprowadzone automatycznie dzięki informacji z CEIDG. Naszym obowiązkiem jest jedynie wykreślenie osoby prowadzącej działalność ZWUA i ewentualne wykreślenie osób „podpiętych” do ubezpieczenia zdrowotnego ZCNA. Termin przekazania dokumentów wyrejestrowania do ZUS – 7 dni. W naszym przykładzie termin mija 07.10
4. WYREJESTROWANIE Z VAT (druk do pobrania VAT-Z)
Osoby będące podatnikami VAT muszą w ciągu 7 dni od dnia zaprzestania wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług złościć do urzędu skarbowego ten fakt na druku VAT-Z.
5. WYKAZ SKŁADNIKÓW MAJĄTKU NA DZIEŃ LIKWIDACJI DZIAŁALNOŚCI (druk do pobrania)
Jest to wykaz WSZYSTKICH składników, które zostały nabyte w związku z prowadzoną działalności i POZOSTAJĄ na dzień likwidacji (środki trwałe, wyposażenie, towary handlowe, materiały, wszystkie składniki (także te niskocenne nie będące w ewidencjach wyposażenia czy środków trwałych). Wykaz ten służyć będzie w przyszłości, jeżeli jakiś składnik z firmy pozostał i będzie sprzedany w ciągu 6 lat licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu likwidacji firmy. W naszym przykładzie termin 6 lat liczymy od 01.10. W przypadku sprzedaży do kosztów uzyskania będziemy dodatkowo uwzględniać niezamortyzowane części środków trwałych i wartości towarów ujętych w spisie z natury (pkt. 2). Tak uzyskany dochód będzie traktowany jak dochód z działalności gospodarczej pomimo jej zamknięcia. Warto tu przemyśleć kwestię wyprzedaży wszystkich składników pod koniec prowadzenia działalności. W przypadku sprzedaży wszystkiego co było związane z firmą i pozostało spis z natury, wykaz składników oraz spis dla celów VAT – będą zerowe. Ułatwi nam to sprawę zarówno w momencie likwidacji jak i w przyszłości.
6. SPIS Z NATURY – LIKWIDACYJNY DLA CELÓW VAT (druk do pobrania)
Podatnicy podatku od towarów i usług muszą na dzień likwidacji działalności zrobić jeszcze jeden spis – likwidacyjny dla celów VAT. Wykazuje się w nim wszystko co zostało w firmie i od tych składników było prawo do odliczenia podatku (bez względu czy VAT został odliczony czy też dobrowolnie ktoś nie odliczył VAT od zakupu ale miał do tego prawo). W spisie tym zawarte więc będą: towary, materiały, środki trwałe, wyposażenie (także składniki niskocenne). Składnik dla celów tego spisu wyceniamy po cenie rynkowej danego składnika na dzień przeprowadzania spisu.
7. INFORMACJA O WYSOKOŚCI SPISU LIKWIDACYJNEGO DLA CELÓW VAT (druk do pobrania)
Informację o remanencie likwidacyjnym dla celów podatku VAT dołączamy do ostatniej deklaracji VAT7/VAT7K, w której wysokość tego spisu będzie uwzględniona. Wartość podatku VAT wynikającego ze spisu jest wartością podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego dlatego warto przemyśleć sprzedaż. Przy sprzedaży składników firmy podatek VAT wynikający z faktury sprzedaży będzie fizycznie zapłacony nam przez podmiot, który dokona zakupu. W przypadku pozostawienia tych składników VAT z remanentu likwidacyjnego musimy zapłacić z własnej kieszeni.
8. ZEZNANIE ROCZNE PIT36/PIT36L
Należy pamiętać, że pomimo likwidacji działalności gospodarczej w trakcie roku należy wyniki rozliczyć w deklaracji podatkowej PIT36/PIT36L do końca kwietnia roku następnego.
Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu mechanizmu cookie w Twojej przeglądarce.